കൊഴിഞ്ഞു പോയ കാലങ്ങളെ അഗതാരില് നിന്നും തൊട്ടുണര്ത്താന് വീണ്ടും ഒരു ഇടവപ്പാതി കൂടി. കളകള നാദമയമായി ഓരോ മഴത്തുള്ളിയും ഭൂമിദേവിയെ തഴുകുമ്പോള് മനസ്സില് ഒരു കൂട്ടം ഓര്മകളുടെ വേലിയേറ്റം അരങ്ങേറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു . പൊടിപടലങ്ങള് നിറഞ്ഞ ഓര്മകള്ക്ക് പുത്തനൊരു ഉണര്വ് എകികൊണ്ട് മഴ പെയ്തിറങ്ങുമ്പോള് പുസ്തകതാളുകളില് എന്നോ എഴുതാന് മറന്നു വച്ച ഒരു അധ്യായം പുനര്ജനിക്കുകയായി. മഴ നനഞ്ഞു നടന്ന ഒരു ബാല്യത്തിന്റെ പടിവാതില്ക്കല് നിന്നും ആരോ വിളിക്കുന്ന പോലെ. ചേതസ്സിന്റെ അടിത്തറയില് ഒളിച്ചു കിടക്കുന്ന ആ സുന്ദര കാലത്തിലേക്ക് ഒരു മടക്ക യാത്ര യാദര്ധ്യമയിരുന്നെങ്കില് ... മനോഹരമായ ആ കാലം എന്നെന്നേക്കുമായി നഷ്ടപ്പെട്ട് കഴ്ഞ്ഞു എന്ന സത്യം
എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ഉള്ക്കൊള്ളാന് കഴിയുന്നില്ല.. ഹൃദയം വിതുംബുന്നപോലെ
, ശബ്ദം നിലക്കുന്നപോലെ....
എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും ഉള്ക്കൊള്ളാന് കഴിയുന്നില്ല.. ഹൃദയം വിതുംബുന്നപോലെ
, ശബ്ദം നിലക്കുന്നപോലെ....
സര്വ ശ്രേഷ്ടനായ പോന്നു തമ്പുരാനെ.., തിരിച്ചു തരുമോ ഓര്മ്മകള് നെയ്യുന്ന ആ ബാല്യം ഒരിക്കല്കൂടി...
